شاعر : ادیب الممالک فراهانی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : قالب شعر : ترکیب بند
در کوفه، از وفا و محبت، نشــانـه نیــــست وز مهر و آشتی، سخنــی در میــــانه نیست
کردار، جز نفاق و عمــل، جز خـلاف نـــه گفتار، جز دروغ و سخن، جــز فسانه نیست
یا کـــــوفیان نیــــافتــهاند از وفــا، نشـــــان یا هیــچ از وفـــا، اثــری در زمـــانه نیـست
ای شه! میا به کوفه که این ورطـۀ هـــلاک گرداب هایلــی است که هیچش کرانـه نیست
این مردم منـــــــافق زشــــت دو رویــه را خوف از خــــــــدای واحد فرد یگانه نـیـست
دارنــــــد تیرها به کــــمان برنهاده، لیــک جز پیکر تو، ناوکــــــــشان را نشــانه نیست
بهر گــــــلوی اصغرتو، تیــــر کینه هسـت وز بهر کودکان تو، جـــــــز تازیانه نیــست
هُشدار! ای کبوتر بــــام حـــرم! که بـــس دام است در طریق و اثر زآب و دانه نیست
بس عذرها به کشتنت آراستـــــــند، لیـــک جز کینهی تو، در دل ایشان، بهــــانه نیسـت
جانم فداي خاک قــــــدوم تو شــــــد، ولـي مسکين، سـرم! کــــه بر در آن آستانه نيسـت
این گفت و مست جرعۀ صهبای وصل شد